Marian Kurzyna, wiceprzewodniczący Rady Powiatu
Mijająca, trzecia kadencja Rady Powiatu w Biłgoraju, skłania do pewnych refleksji. Jest to moment, kiedy dokonania porównuje się z zamiarami i planami. Sukcesem Zarządu Powiatu i Radnych zostały uwieńczone starania jeśli chodzi o przebudowę drogi z Księżpola do Łukowej, odgrywającej istotną rolę dla rozwoju gospodarczego powiatu. Cieszy fakt, że rozpoczął się remont drogi wojewódzkiej do Lublina na odcinku Biłgoraj - Frampol. Wieloletnie starania mieszkańców Ziemi Biłgorajskiej, radnych wszystkich opcji, wójtów, burmistrzów i posłów znalazły swój finał w rozpoczętej w tym roku przebudowie tej drogi.
Znaczący postęp nastąpił w bazie szkolnej. Przeprowadzone remonty dachów, wymiana stolarki okiennej, ocieplenia budynków będą w przyszłości miały istotny wpływ na koszty ich ogrzewania. Szkoły podlegające powiatowi osiągają wysokie wyniki dydaktyczne jeżeli chodzi o egzamin gimnazjalny i egzamin maturalny. Świadczy to o wysokim poziomie zatrudnionej kadry pedagogicznej i efektywnej polityce zatrudnienia prowadzonej przez dyrektorów szkół. Szkoły korzystają ze środków unijnych organizowaniu zajęć pozalekcyjnych i wyrównawczych. Młodzież szkolna uczestniczy w uroczystościach patriotyczno - religijnych.
Jedną z szans rozwojowych naszego powiatu jest turystyka. W trzeciej kadencji Rady Powiatu przybyły nam kolejne rowerowe szlaki turystyczne z Księżpola do Krzeszowa i z Biłgoraja do Turobina.
Największym problemem dla Rady Powiatu był biłgorajski szpital, którego zadłużenie systematycznie rosło. Należy mieć nadzieję, że wybrana przez większość radnych decyzja dzierżawy SP ZOZ zakończy się sukcesem. Pozytywnym zaś akcentem w minionej kadencji Rady Powiatu była dobra współpraca radnych wszystkich opcji politycznych w Komisji Edukacji, Sportu i Turystyki.
Dobrze promocji powiatu służyły wydawnictwa krajoznawczo - turystyczne powstające z inicjatywy Zarządu Powiatu i radnych.
Radnym nowej, czwartej kadencji Rady Powiatu należy życzyć, aby ich dokonania były jak największe i aby swoją pracę w radzie traktowali jako służbę na rzecz wspólnego dobra jakim jest Ziemia Biłgorajska