Gry zespołowe uczą funkcjonowania w społeczności
Na pierwszy ogień idą oczywiście gry zespołowe. Piłka nożna, siatkówka, koszykówka i inne grupowe rozgrywki to szansa na to, aby uczyć się współpracy w zespole. Wiąże się to nie tylko z odpowiedzialnością zbiorową, lecz także z nauką akceptowania innych osób i rozumienia ich miejsca w grupie. Wreszcie znaczenie ma też odnalezienie samego siebie w konkretnej społeczności - po co jestem w tym zespole? Jakie mam zadania? Czego można ode mnie oczekiwać? I w którym momencie te oczekiwania mnie przerastają ? Chociaż normy społeczne i budowanie relacji prywatnych to nie boisko i zasady gry, wbrew pozorom wiele z nabytych umiejętności można przełożyć na swoją codzienność.
Sport indywidualny uczy systematyczności
Sport indywidualny, taki jak np. pływanie, kolarstwo, lekkoatletyka czy rolki to przede wszystkim szansa na rozwój ambicji i samodoskonalenie w jednej dyscyplinie. Rozwijanie się w aktywności indywidualnej kształtuje myślenie, że systematyczna praca przekłada się na coraz to lepsze efekty. Innymi słowy: znane powiedzenie trening czyni mistrza, dochodzi tu do głosu i owocuje w przyszłości. Będzie to istotne nie tylko podczas zawodów, ale też…w szkole. Przykład? Nastolatek słaby w dziedzinie matematyki, łatwiej zrozumie, że regularne liczenie zadań może poprawić jego wyniki na sprawdzianie.
Sport w młodości to inwestycja w charakter
Dzieci i młodzież chłoną wszystko dużo szybciej i łatwiej niż dorośli. Warto więc już od wczesnych lat proponować im aktywność sportową - zgodnie z tym, co sami preferują lub poprzez pokazanie zupełnie różnych dyscyplin. Na początku może być to tylko zabawa, ale z biegiem lat ich szafę zajmą np. profesjonalne stroje koszykarskie, a na półkach w pokoju prezentowane będą puchary lub medale zdobyte w czasie zawodów. Sport stanie się prawdziwą pasją, a ukształtowane w czasie treningów cechy, wykorzystywane będą w prywatnym życiu!