Urszula Kozioł urodziła się w 1931 roku w Rakówce w gminie Księżpol. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Konopnickiej w Zamościu, studiowała polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Tytuł magistra uzyskała w 1969 roku. Od początku swojej kariery Urszula Kozioł związana była z literaturą i kulturą, debiutując w 1953 roku na łamach dodatku do "Gazety Robotniczej". Przez wiele lat pracowała jako nauczycielka i redaktorka, angażując się również w życie kulturalne Wrocławia.
Jej twórczość, zaliczana do tzw. pokolenia "Współczesności", zdobyła uznanie krytyków i czytelników. Poetka od 1958 roku współpracowała z miesięcznikiem "Odra", gdzie opublikowała m.in. cykl felietonów "Z poczekalni". Była także związana z pismami "Współczesność", "Tygodnik Kulturalny" i "Poezja". Pracowała również jako dyrektor Wrocławskiego Ośrodka Kultury i radna Dzielnicowej Rady Narodowej we Wrocławiu.
Urszula Kozioł jest laureatką wielu nagród i wyróżnień, m.in. Nagrody Ministra Kultury i Sztuki, Nagrody Kulturalnej Śląska, Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski, Literackiej Nagrody Polskiego PEN Clubu oraz Złotego Medalu "Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W 2010 roku została wyróżniona tytułem Honorowego Obywatela Miasta Biłgoraja.
Jak podkreśla wydawca "Raptularz" to zbiór utworów, które stanowią kontynuację poetyckich poszukiwań autorki, skoncentrowanych na dojrzałej kontemplacji życia. W utworach pojawia się podziw dla tego, co kruche i delikatne - ludzi, zwierząt, roślin. Poetka, świadoma nieuchronnego upływu czasu, żegna się z pięknem świata i samą sobą, jednocześnie podkreślając wartość drobnych, ulotnych chwil. Mimo narastającego smutku, w wierszach wybrzmiewa także nadzieja na doświadczanie codziennych cudów.