Pragniemy zwrócić uwagę, że dziecko, aby skorzystać oferty edukacyjnej szkoły podstawowej powinno być dobrze przygotowane w zakresie intelektualnym, a przede wszystkim społecznym i emocjonalnym na poziomie wieku przedszkolnego. Przygotowanie dziecka musi odbywać się w instytucjach realizujących wszystkie elementy podstawy programowej i pracujących w ściśle określonych warunkach materialnych, organizacyjnych i osobowych sprzyjających rozwojowi dziecka.
Edukacja na poziomie przedszkola musi odpowiadać każdemu dziecku, które trafi do placówki. Dlatego w dobrze funkcjonującym przedszkolu (pracującym w wymiarze co najmniej 8 godzin dziennie, z wykwalifikowaną kadrą pedagogiczną i personelem pomocniczym, zatrudnionymi specjalistami z zakresu logopedii, psychologii małego dziecka, terapeutami) każde dziecko, rozwijające się nieharmonijnie, niepełnosprawne fizycznie i intelektualnie, z przewlekłymi problemami zdrowotnymi, z rodzin dysfunkcyjnych i ubogich społecznie oraz materialnie, dostaje wsparcie i szansę na odniesienie sukcesu na wyższych szczeblach edukacji. Dlatego też zmiana w organizacji przedszkola na danym terenie powinna być poddana szerokiej debacie społecznej osób zainteresowanych i specjalistów z różnych dziedzin.
Przedszkole w XXI wieku powinno zapewniać edukację dziecku na najwyższym poziomie, szczególnie w miejscowościach dotkniętych bezrobociem, aby nie był dziedziczony mechanizm przekazywania wyuczonej bezradności. Przerwanie historycznie uwarunkowanego kręgu dziedziczenia społecznego prowadzącego do braku aktywności na rynku pracy jest, naszym zdaniem możliwe, gdyż dziecko przebywa w przedszkolu co najmniej dwa lata przed szkołą przez okres co najmniej ośmiu godzin dziennie i ma dostęp do specjalistów.
Należy przypomnieć badania H. R. Sachaffera na temat rozwoju dziecka w modelu wzajemności i wziąć pod uwagę fakt, iż dziecko rozwija się jedynie w kontaktach społecznych, gdy może korzystać z doświadczenia osoby bardziej kompetentnej. Myśląc o dzieciach z rodzin z marginesu społecznego, dotkniętych alkoholizmem, rodzin dewaloryzowanych ekonomicznie, o niskich aspiracjach edukacyjnych należy tym wychowankom zapewnić jak najdłuższy pobyt z wykształconym, mądrym i doskonale przygotowanym do pracy pedagogiem. Niestety, jak wskazują badania naukowe, wieloletnie zaniedbania w środowisku rodzinnym nie pozwalają tym dzieciom odnieść sukcesu edukacyjnego już na poziomie klasy I - III, nie wspominając o innych szczeblach edukacji.
Jak podają statystyki często w Polskich placówkach publicznych dzieci z rodzin ubogich niejednokrotnie spożywają jedyny w całym dniu ciepły posiłek. Ograniczenie dostępu tych dzieci do przedszkoli publicznych pracujących przynajmniej osiem godzin, z pełnym wyżywieniem to pozbawienie ich możliwości dalszego rozwoju fizycznego i psychicznego.
Przedszkola publiczne w Biłgoraju do tej pory oferowały szeroką gamę zajęć dla dzieci szczególnie uzdolnionych w różnych zakresach. Zmniejszenie godzin pracy placówki i wydłużenie pracy nauczycieli spowoduje zwiększenie ich obciążenia fizycznego i psychicznego obowiązkami zawodowymi czego wynikiem będzie mniejsza aktywność i twórcza praca na rzecz dzieci.
Wszelkie próby komercjalizacji edukacji na poziomie przedszkola, mogą naszym zdaniem spowodować ograniczenie oferty edukacyjnej, która odbije się na dobru dziecka i jego rodziny. Zmniejszenie godzin pracy placówek przedszkolnych pełniących funkcje opiekuńczo - wychowawcze wobec dziecka i rodziny ograniczy lub uniemożliwi kobietom podjęcie pracy zawodowej i pełnej konkurencyjności na rynku pracy.
Prosimy o uwzględnienie naszych sugestii w podejmowaniu prób modernizacji, komercjalizacji dotychczas bardzo dobrze pracujących przedszkoli publicznych w Biłgoraju. Polski Komitet Światowej Organizacji Wychowania Przedszkolnego OMEP wyraża nadzieję, że wszelkie zmiany dotyczące wychowania dziecka w wieku przedszkolnym - przyszłych obywateli naszej Ojczyzny będą poprzedzone dogłębną analizą i debatą społeczną.
Z poważaniem w imieniu Zarządu PK OMEP
prezes Anna Wróbel