Rada Miasta przyznała tytuł Honorowego Obywatela Miasta Biłgoraj m. in. Pani Urszuli Kozioł. Jej pseudonimy literackie to: Antoni Migacz, Mirka Kargol, Faun, U.K., Uk, Uka, UKA. Pani Urszula Kozioł urodziła się 20 czerwca 1931 r. w Rakówce pod Biłgorajem, w rodzinie nauczycielskiej. Jest wybitną polską poetka, prozaikiem, autorką felietonów i utworów dramatycznych dla dzieci i dorosłych, redaktorką wrocławskiej "Odry", współpracownikiem teatru "Kalambur". Pani Urszula Kozioł w swojej twórczości wielokrotnie wspominała k rainę własnej młodości. W wierszach Biłgoraj i Biłgorajszczyzna to świat cudownie zielony, wielobarwny, po prostu - rustykalny. Można go sobie doskonale zrekonstruować poprzez lekturę jej wiersza " Pejzaż z pamięci " z tomu "W rytmie korzeni" (1963), gdzie poetka pisze: "W przewlekłość nieba odlatują wrony / i piwne liście drzewa na odchodnym / są podwajane dotkliwie przez wody / W miedzianym pyle gniade kłęby kobył". Na jpiękniej jednak wyraziła swe przywiązanie do Ziemi Biłgorajskiej, do krajobrazu w poetyckim szkicu zatytułowanym "Inwokacja".
Drugim tytułem Honorowego Obywatela Biłgoraja został uhonorowany Pan Kazimierz Węgrzy n (ur. 13 kwietnia 1967 w Biłgoraju ) - polski piłkarz, obrońca, najsłynniejszy wychowanek Łady Biłgoraj, r eprezentant Polski. W kadrze rozegrał 20 meczów. Debiutował 21 sierpnia 1991 r. w meczu Polska - Szwecja, a ostatni raz w kadrze zagrał 10 lutego 1999 r. w meczu Polska - Finlandia. W swojej karierze był członkiem zespołów Łady Biłgoraj, Motoru Lublin, Hutnika Kraków, GKS-u Katowice, SV Ried, Wisły Kraków, Pogoni Szczecin Widzewa Łódź i Cracovii Kraków. Po latach gry w wielu klubach polskich i zagranicznych w 2005 r. Kazimierz Węgrzyn powrócił i zagrał w barwach biłgorajskiej Łady mecz z Cracovią, który był jednym z punktów obchodów jubileuszu 60 - lecia Biłgorajskiego Klubu Sportowego "Łada". Kazimierz Węgrzyn jako wychowanek Łady i ówczesna podpora obrony "Pasów" był łącznikiem między tymi klubami.
Natomiast tytuł Zasłużony dla miasta Biłgoraj otrzymała m. in. Pani Janina Buczek-Różańska. Urodziła się 15 lipca 1932 roku w Bukowinie, gm. Biszcza. Wraz z rodzicami i młodszym bratem oraz innymi mieszkańcami rodzinnej wsi Bidaczów Nowy, w ramach akcji pacyfikacyjno-wysiedleńczej, została deportowana do obozu koncentracyjnego na Majdanek latem 1943 roku. Tam przebywali około dwóch miesięcy. Z Majdanka przepędzono ich do Lublina, z którego w wagonach bydlęcych przewieziono do kolejnego obozu koncentracyjnego. Pani Janina Buczek-Różańska całe swoje życie poświęciła na pielęgnowaniu pamięci o czasach okupacji niemieckiej, repatriacji, tragedii obozów koncentracyjnych i niewolniczej pracy w Niemczech oraz przekazywaniu jej następnym pokoleniom. Bierze udział w spotkaniach z młodzieżą szkolną, w bibliotekach, w muzeach, na których opowiada o jej i jej rodziny przeżyciach swoich i swojej rodziny. Za swoje długoletnie poświęcenie w pielęgnowaniu pamięci o czasach okupacji niemieckiej i przekazywaniu swoich doświadczeń następnym pokoleniom była wielokrotnie wyróżniana, nagradzana i odznaczana, m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Także Pani Elżbieta Jadwiga Dzido została uhonorowana tytułem Zasłużony dla miasta Biłgoraj. Urodziła się 1 listopada 1942 roku w Biłgoraju. Od początku z miastem rodzinnym związała swoją drogę życiową i zawodową. Przez 31 lat, do 1994 roku, pracowała jako nauczyciel zawodu w Liceum Medycznym Pielęgniarstwa i Medycznym Studium Zawodowym w Biłgoraju. W 1976 roku ukończyła Studium Nauczycielskie Szkół Medycznych w Warszawie, a następnie w 1979 roku Wydział Pielęgniarstwa Akademii Medycznej w Lublinie. Od samego początku pracy zawodowej wykazywała dużo inicjatywy w pracy z młodzieżą, w realizacji zadań dydaktyczno - wychowawczych. Przez wiele lat przygotowywała młodzież do udziału w Olimpiadach Pielęgniarstwa. W roku szkolnym 1981/82 uczennica przygotowywana przez Panią Jadwigę Dzido zajęła I miejsce w olimpiadzie centralnej. Pani Jadwiga Dzido jest osobą wielkiego serca, bardzo aktywną społecznie, zainteresowaną problemami młodzieży. Niejednokrotnie pomagała młodzieży materialnie, służyła radą i pomocą. Poświęcała wiele czasu prywatnego działalności Polskiego Czerwonego Krzyża.
Kolejną wyróżnioną osobą jest Pan Bronisław Bauer urodził się 4 listopada 1926 r. w miejscowości Podgrodzie (Kresy Wschodnie). Ukończył studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w 1955 r. Pracował w kilku szkołach Lubelszczyzny, najdłużej w Zespole Szkół Mechaniczno - Elektrycznych i Liceum Pedagogicznym w Biłgoraju. Człowiek bardzo ceniony za prawość charakteru, skromność, pracowitość i wysokie morale. Był wieloletnim wychowawcą bardzo dobrych kadr nauczycielskich, które stanowiły i stanowią trzon pedagogiczny Lubelszczyzny. W roku 1980 był jednym z założycieli NSZZ "Solidarność" w Zespole Szkół Mechaniczno - Elektrycznych w Biłgoraju. Był bardzo aktywnym członkiem Związku, działając na terenie całego Rejonu Biłgorajskiego. Po wprowadzeniu stanu wojennego był represjonowany za postawę patriotyczną i przynależność do "Solidarności". Udzielał wszechstronnej pomocy rodzinom osób internowanych z terenu Biłgoraja. Brał czynny udział w budowaniu struktur samorządu lokalnego po 1989 r.
Ostatnią osobą uhonorowaną tytułem Zasłużony dla miasta Biłgoraj jest Pan Edward Margiela - założyciel i długoletni Dyrektor Państwowego Liceum Pedagogicznego w Biłgoraju. Edward Margiela urodził się 20 września 1910 roku w Hamburgu. Od 1 października 1929 r. pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego w Powszechnej Szkole Podstawowej w Biłgoraju. Po odbyciu służby wojskowej powrócił do Biłgoraja i ponownie podjął pracę w Powszechnej Szkole Podstawowej, w której pracował do wybuchu II wojny światowej. Z chwilą wybuchu wojny jako dowódca kompanii 9 Pułku Piechoty w Zamościu wyruszył na front. Po powrocie z frontu przez półtora miesiąca
do 15 listopada 1939 r. pracował w Inspektoracie Szkolnym w Biłgoraju na stanowisku sekretarza. W dniu 15 listopada 1939 r. został przez Niemców aresztowany i wywieziony do Obozu Jeńców Wojennych w Murnau, w którym przebywał do wyzwolenia przez wojska amerykańskie. We wrześniu 1945 r. powrócił do rodziny do Biłgoraja. Podjął pracę jako nauczyciel wychowania fizycznego i języka niemieckiego w Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym. W latach 1951 - 1955 pełnił funkcję zastępcy Dyrektora Liceum Ogólnokształcącego w Biłgoraju, a od września 1955 r. Dyrektora Liceum Pedagogicznego - nowej, samodzielnej placówki oświatowo - wychowawczej. Dzięki jego staraniom w 1956 r. rozpoczęto budowę nowego budynku przeznaczonego dla Liceum Pedagogicznego i Szkoły Ćwiczeń.