Przebudowa i rozbudowa dróg wojewódzkich w Biłgoraju dobiega końca. Dla kierowców (i nie tylko) to czas zmagań z utrudnieniami związanymi z remontami głównych ulic miasta. Ja mieszkam na Zamojskiej. Mnie i moich sąsiadów czas poczynionych inwestycji dotknął szczególnie, bo to od naszej ulicy wszystko się zaczęło. Na co dzień pracuję w domu, wobec tego z okna wychodzącego na Zamojską, często obserwowałam brygady drogowców. Teraz, kiedy Zamojska jest już skończona chciałam wyrazić podziw i szacunek dla pracujących na niej ludzi. Nie mam, w przeciwieństwie do większości, żadnych zastrzeżeń. Przeciwnie. Nie raz obserwowałam warunki w jakich przychodziło im pracować. Natężenie ruchu na Zamojskiej jest bardzo duże wobec tego zadanie dla nich nie było proste. Mimo to ulica ani razu nie była wyłączona z ruchu. W przeciągu tych kilkunastu miesięcy warunki atmosferyczne były różne. Z podziwem i jednocześnie współczuciem przyglądałam się robotnikom ciężko pracującym przy maszynach, zarówno w upał, jak i mróz. Nie dość tego, przekonałam się, mając ku temu często okazję, że Ci fachowcy wykazywali się dużą cierpliwością. Byli jednocześnie bardzo grzeczni i dokładali starań, by nie uprzykrzać życia mieszkańcom remontowanych ulic.
Teraz kiedy jadę Zamojską nie mogę się nacieszyć jej widokiem. Nie znam się na jakości asfaltu ale jako laik potrafię ocenić poziom estetyki, który według mnie jest bardzo wysoki i dopracowany do najmniejszych szczegółów. Nowoczesne oświetlenie, staranne oznakowanie, posiana trawa i posadzone drzewa. Przyglądając się teraz Zamojskiej nie ma śladu po pracach, które skończyły się tutaj stosunkowo niedawno.
Reasumując, chciałam jako mieszkanka Biłgoraja podkreślić, że jestem dumna z efektów prac poczynionych w mieście i wdzięczna wszystkim tym którzy się do tego przyczynili.
Z poważaniem
Biłgorajanka z Zamojskiej