Ostatni łukowski dunajnik uczy kolejne pokolenia

Tradycja łukowska? No to wiele wyjaśnia.
"My naród. Tradycja "flaszki" zakorzeniona w narodzie jest mocno. Niech trwa. My naród musim pić i bedziem i żadne apele i kary i sądy niczego nie zmieniom. Taka tradycja. Pić i jeździć."
Taka tradycja. Napić się i ryzykować swoje i innych zdrowie lub życie to taka tradycja. Prawdziwa polska tradycja.
Pije i wsiada za kółko wójt, ksiądz, lekarz, sekretarz, policjant, sąsiad. Każdy może.
Chrońmy tą tradycję bo zanika. Złe siły chcą nam zabrać tą prawdziwą polską tradycje.
No bo wypić i poprosić o odwiezienie to wstyd i hańba.
A służby porządkowe? Służby porządkowe organizują trzeźwe poranki. Normalnie żenada. Powstaje pytanie dlaczego nie organizują akcji "nietrzeźwe wieczory"? W jakiej porze dnia najwięcej pijaków siada za kółko? No wieczorem. Rano to oni śpią. Ale taka akcja to jest z premedytacją, Bo wieczorem jeszcze by jakiegoś swojego przełożonego złapali i by był problem. A rano? Kilku na kacu i akcja odbębniona. Gazety napisały że dwóch po spożyciu "złapanych" i się nasi bohaterowie napracowali no i zasłużyli na premie i podwyżki. A jak nie dostana podwyżki to oni na złość nie będą mandatów pisać.

Zwłaszcza ta część "obrzędu":za uzbierane datki kupowano flaszkę lub dwie wódki i urządzano zabawę taneczną z pannami - zasługuje na wpisanie do listy UNESCO jako regionalne dziedzictwo kultury !!!

„Dunajowanie” to określenie na specjalne kolędowanie dla panien, którym życzono zamążpójścia. „Nawet trzy dunaje śpiewaliśmy w jednym domu, bo były trzy panny: starsza, średnia i młodziutka. Każdej trza było śpiewać, ale najstarszej śpiewało się „Czerwone jabłuszko” – to wychodziła już w przyszłym roku za mąż. Średniej śpiewano „Na dunaj”, najmłodszej „Pod winem”. W następną niedzielę po dunajowaniu za uzbierane datki kupowano flaszkę lub dwie wódki i urządzano zabawę taneczną z pannami” – tak zwyczaj dunajowania wspomina Stanisław Ciepla